Қиссаҳои Қуръонӣ

Қissaҳoi uronӣ

Яке аз аввалин нукоте, ки бояд бачаҳо ёд бигиранд, меҳрубонӣ ва муҳаббат аст. Аз ҳамин дарича ба зиндагӣ ва мардум нигоҳ бикунанд. Худ ва дигаронро кашф кунанд… то ба тадриҷ мустақил ва тавоно шаванд. Бачаҳо хеле - хеле зираканд, аз ҳарфи бузургон ва зиндагии бузургон бардоштҳои худро мегиранд. Аз ин рӯ бо бачаҳо он гуна канор омад, ки аз ҳарфи мо, рафтору муоширати мо танҳо бардошти мусбат гирифта тавонанд. Ишқи Ватан, мардумро аз хурдӣ дар дили бачаҳо мебояд бедор кард… вагарна дер хоҳад шуд. Ҷомии бузург мегӯяд:

Дар ҷавонӣ саъй кун гар бехалал хоҳӣ амал,

Мева бенуқсон бувад чун аз дарахти навбар аст.

Бачаҳои солим, оқил, боҳуш ва доно ояндаи ҷомеаи мо ҳастанд. Дар анҷоми ин аҳдоф барои бачаҳо таърихи Ислом ва Қуръон метавонад кӯмак бикунад.

Ба ин хотир мо тасмим гирифтем, ки силсилаи достонҳои Қуръониро, ки барои бачаҳо бародар Қамариддин таҳия намудааст, ба нашр расонем. Бошад, ки бо кӯмаки Худованд, бачаҳои мо бо маънавият ва ахлоқи ҳамида дар оянда ба Ватан ва ҷомеа хидматгузор шаванд. Иншоаллоҳ!