دعای نُدبه

La prière est basée sur les croyances chiites et regrette l'absence du Mahdi

دعای نُدبه ندبه به‌معنای خواندن، گریه بر شخص با ذکر خوبی‌های اوست. این دعا دلایل غیبت مهدی را شرح می‌دهد.

دعای نُدبه مشتمل بر عقاید شیعه و تأسف بر غیبت مهدی است که از امام ششم شیعیان نقل شده و به خواندن آن در این چهار مورد توصیه شده‌است:

جمعه

عید فطر

عید قربان

عید غدیر

دعا ندبه را سید رضی‌الدین علی بن طاووس(م ۶۶۴ق)، در کتاب «اقبال» خویش و در کتاب مصباح الزائر فصل هفتم (نسخة خطی)، و محمّد بن جعفر بن مشهدی حائری (از علمای قرن ششم هجری) در کتاب مزار معروف به مزار ابن مشهدی،نقل کرده‌اند.

علامه مجلسی دعای ندبه را در کتاب‌های بحارالانوارو تحفة الزائر نقل کرده است و در مقدمه بحار به اعتبار سند ادعیه آن شهادت داده است. همچنین مجلسی صریحاً و بالخصوص، اعتبار سند دعای ندبه را که منتهی بهامام جعفر صادق(ع) می‌شود، تصدیق کرده است. عبارت وی، در کتاب زاد المعاد این است: «و امّا دعای ندبه که مشتمل بر عقائد حقه و تأسف بر غیبت حضرت قائم(عج) به سند معتبر، از امام جعفر صادق(ع) منقول است، که سنّت است دعای ندبه را در چهار عید بخوانید.»

دعا ندبه با حمد و ثنای الهی و درود بر پیامبر(ص) و آل او آغاز می‌گردد، سپس حکمت برگزیده شدن انبیاء و اولیاء و اینکه آنها مورد قبول خداوند بوده‌اند بیان شده است و مهمترین فراز زندگی هر یک از پیامبران اولوالعزم و پیش از آنان حضرت آدم اشاره شده و تاکید گردیده که برای اینکه حق پایدار بماند برای هر یک از آنان وصی و چانشین از سوی خدواند تعیین گردید به خاطر اینکه باطل بر اهل حق چیره نشود و احدی بر خدواند عذری نیاورد که چرا پیامبر و فرستاده‌ای از سوی تو نیامد و راهنمای هشدار دهنده‌ای نرسید تا آیات تو را پیروی کنیم.

آنگاه به جانشینی حضرت علی(ع) می‌پردازد و با آوردن قسمتی از فضایل آن حضرت سخن را به بی‌وفایی و شقاوتمندی دشمنان دین می‌کشاند که بر خلاف دستور صریحِ پیامبر اکرم(ص) امام علی(ع) و هدایتگران از فرزندانش را یکی پس از دیگری به شهادت رساندند. آنگاه به استغاثه و اظهار شوق نسبت به آخرین بازمانده معصوم خاندان رسالت می‌پردازد و با درود مخصوص بر پیامبر(ص) و آل او با چند درخواست مهم برای تعجیل فرج و روی کار آمدن دولت حق و از بین رفتن باطل و محکم شدن پیوند با امام زمان(عج)، دعا خاتمه می‌یابد