Ҷалолиддин Румӣ

Ҷaloliddin Rumӣ

МАВЛОНО ҶЛЛОЛУДДИНИ РУМИ

(1207-1273)

Ҷалолуддин Муҳаммад маъруф ба Мавлавии Румӣ соли 1207 дар музофоти Балх таваллуд ёфтааст. Падараш Баҳоуддин Валад фаҳеҳи маъруфу мсииҳур буд. Ӯ дар арафаи хуруҷи чингизиён аз Балх фирор карда, ба Нишопур рафт ва аз он ҷо ба IIIом, Ҳалаб ва Арзанҷон азимат намуд.

Мавлоно дар он ҷо ба омӯхтани илмҳои замонаи худ машгул гардида, ҳамчунин аз шаӣхи маъруф Бурҳонуддин тариқати сӯфия ва шариатро омӯхтааст. Баъди вафоти шаих Бурҳонуддин ӯ барои таҳсил ба Шому Ҳалаб рафта, дар мадрасаи Ҳаловия таҳсил кардааст. Баъди муддате ба Қуния омада, пегиаи мударрисиро ихтиёр намудааст.

Мавлоно дар Қуния бо Шамсуддин Муҳаммад Алии Табрезӣ ном шахсе, ки ба Шамси Табрезӣ машҳур буд, шиносоӣ найдо мекунад. Ин ошноӣ ба Мавлоно таъсироти бузурге боқӣ гузошт, ки ӯ аз рӯйи ихлосу эътиқод, ҳатто девони газалиёти худро ба ӯ бахшидааст.

Мероси адабии Мавлоно аз асарҳои зерин иборат аст: «Маснавии маънавӣ», «Девони Шамси Табрезӣ», «Фиҳӣ мо фиҳӣ», «Макотиб» ва «Маҷолиси сабъа».

Мавлоно Ҷалолуддини Румӣ соли 1273 дар шаҳри Қуния аз олам гузаштааст.